Seek Codes

MySpace Graphics

Θεέ μου! Τι ήταν κι αυτό

Στη μνήμη της γιαγιάς μου της Κυριακούλας...

Το βρήκα στο PRESSMME και μου άρεσε...



Αυτές οι γριές είναι τελικά απέκτες!

ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Λοιπόν στο Όρος (το ...Άγιον) όταν το επισκέπτομαι, περνάω πολύ όμορφα. Με φιλοξενεί στη σκήτη του, ο Πατέρας Σεραφείμ.

Η σκήτη βρίσκεται κτισμένη σε μια καταπράσινη πλαγιά του Όρους με θέα στο Αγαίο. Πραγματικά γαληνεύει η ψυχή σου στο σημείο αυτό.

Ο Χ Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι

Οχι, δεν συνάντησα κατά την παραμονή μου στο Άγιο Όρος (το και Περιβόλι της Παναγίας ονομαζόμενο), και ούτε γνωρίζω προσωπικά, τον Άγιο Ηγούμενο της μονής Βα(λ)τοπεδίου Εφραίμ!

Άλλωστε δεν με λένε Θόδωρο, η γυναίκα μου δεν είναι συμβολαιογράφος και δεν αγόρασα ακίνητο τα δύο προηγούμενα χρόνια. Βοήθειά μας...

Σσσσσ !... ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ

Αγαπητοι μου αναγνώστες, φίλοι και συγγενείς...



Για λίγες ημέρες θα απουσιάζω. Θα μεταβώ στο Αγιον Όρος στη σκήτη του μοναχού Σεραφείμ. Μην ανησυχείτε! Δεν θα μείνω για πολλές ημέρες. Σύντομα θα είμαι κοντά σας.

ΑΝΑΜΕΣΑ στο ΜΑΛΑΝΔΡΙΝΟ και την ΙΤΕΑ

Η επιστροφή από Αρτοτίνα έγινε από Πενταγιούς-Ιτέα-Αθήνα. Μακρύς δρόμος και κουραστικός. Λίγο μετά το Μαλανδρίνο σταματήσαμε για δυό ώρες περίπου
(στη επάνω φωτογραφία βλέπετε εμένα και το Θανάση, και στην κάτω τον εξάδελφό μου να παρατηρεί το αυτοκίνητο)

Από εκεί καταλήξαμε στην Ιτέα όπου φάγαμε το ψάρι μας και επιστρέψαμε στην Αθήνα πανευτυχείς.

ΑΡΤΟΤΙΝΑ

Στην Αρτοτίνα περάσαμε για να δω το Σαπέρα, φίλο μου και «σειρά» μου στο στρατό. Μου είχε πεί τελευταία φορά που τον είδα, ότι θα πήγαινε στο χωριό για να δουλέψει στην ταβέρνα του πατέρα του.

Όμως τον έπεισε ο Γκαργκάνας, και διορίστηκε στην τράπεζα.

Έτσι το Σαπέρα δεν τον είδα, αλλά επισκευτήκαμε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη όπου έζησε ως μοναχός ο Αθανάσιο Διάκος. Το έχουν αναστηλώσει και είναι πολύ όμορφο το μέρος που βρίσκεται.

(Στη φωτο ο εξάδελφός μου κάτω από την προτομή του ήρωος Αθανασίου Διάκου. Δυστηχώς κουνήθηκε ο Αθανάσιος Διάκος και στην φωτογραφία δεν φαίνεται…)

Στο ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ της ΟΞΥΑΣ

«Πρωί-πρωί με τη δροσούλα», δηλ. κατά στις 10:00 φύγαμε από το Γαρδίκι με προορισμό την Αθήνα. Πρώτος σταθμός στη βρύση του Αρβανίτη στο δάσος της Οξυάς. Δροσιστήκαμε, κάναμε και την ...ανάγκη μας, και προχωρήσαμε για ψηλότερα.

Σε λίγο φτάσαμε στο ορειβατικό καταφύγιο της Οξυάς, Είναι σε υψόμετρο 1750 μ. Ήταν κλειστό βγάλαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες και προχωρήσαμε προς την κορυφή του βουνού, Δρόμος δεν υπήρχε απλά ανεβαίναμε στην γυμνή από βλάστηση πλάγια.

ΚΟΡΥΦΗ ΟΞΥΑΣ υψ.1975 μ.

Από εδώ είδαμε τα βουνά της Πελοπονήσου, το Βελούχι, την Όθρυ και αχνοφαίνονταν βουνά της Θεσσαλίας. Δυτικά μας ξεκινούσαν τα Κράβαρα. Δεξιά κι αριστερά –στη κορυφογραμμή – πέτρες στιβαγμένες, χαρακώματα, υπολοίματα, από τον εμφύλιο.

Ο εξάδελφος, ο Θανάσης κι εγώ, μεσα στη καλή χαρά. Αλληλοφωτογραφηθήκαμε, τραβήξαμε και video και κατηφορήσαμε για Γραμμένη Οξυά-Αρτοτίνα.

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΧΩΡΙΟΥ

Το βράδυ του Σαββάτου αποφασίσαμε να πάμε στο Κυριακοχώρι. Την άλλη μέρα ήταν του Αι Λιά και είχε πανηγύρι το χωριό. Ξεκινήσαμε από το Γαρδίκι, περάσαμε από τη Στάγια και ανάψαμε κερι στο ξωκκλήσι του Αι Λιά.

Φτάσαμε στο χωριό στις 7:00 και αμέσως πιάσαμε τραπέζι. Είμασταν οι πρώτοι. Γνώρισα και το Πρόεδρο του Συλλόγου, το Γιώργο Στεργίου που διοργάνωσε το πανηγύρι και μια σειρά άλλων εκδηλώσεων. Σε λίγο ήλθε και ο ξακουστός κλαριτζής Λαβίδας, οδηγόντας μια Mercedes Compressor 250, με την κομπανία του και άρχισε το γλέντι.

Παραγγείλαμε ψητό και μπίρες, ακούσαμε την «Ιτιά» και τη «Παπαλάμπραινα», αγοράσαμε εις διπλούν το βιβλίο-λεύκωμα του Συλλόγου, είδαμε και το χορευτικό του συλλόγου και στις 2:30 πρωί γυρίσαμε στο Γαρδίκι!

(Στις δύο τελευταίες φωτογραφίες βλέπεται σκηνές από το χορευτικό του Συλλόγου. Στην Πρώτη φωτογραφία η βλάχα που σέρνει το χορό φοράει σανδάλια Gucci. Δυστηχώς τα χρήματα του συλλόγου είχαν τελειώσει με τα τσαρούχια και δεν έφτασαν για να αγορασθούν και γυναικεία παπούσια)

ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΡΔΙΚΙ ΣΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ

Σάββατο 19 Ιουλίου ξεκινήσαμε το πρωί για Καρπενήσι. Από ένα φανταστικό δρόμο, ανάμεσα από έλατα, περάσαμε από το Παλιοχώρι και τα Πουγκάκια και καταλήξαμε στη Ράχη Τυμφρηστού. Οι φωτογραφίες είναι απο τη διαδρομή. Στην επάνω φωτογραφία στο βάθος, φαίνεται το Βελούχι.

Καθήσαμε για ένα καφέ στο Ξενοδοχείο AVARIS, κάναμε μια βόλτα στη πόλη και επιστρέψαμε στο Γαρδίκι. Στη φωτογραφία ο Θανάσης στην είσοδο του Ξενοδοχείου.

ΣΤΟ ΓΑΡΔΙΚΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 13 ΧΡΟΝΙΑ

Φιλοτιμίθηκε ο εξάδελφος και μετά από 13 (ΔΕΚΑΤΡΙΑ) χρόνια με προσκάλεσε στο σπίτι στο Γαρδίκι. Δεν πειράζει, κάλιο αργά παρά ποτέ.

Ξεκινήσαμε λοιπόν τη Παρασκευή 18 Ιουλίου το απόγευμα, εγώ, ο εξάδελφος μου και ιδιοκτήτης του sale, Γιάννης Κορέλης και ο φίλος μας ο Θανάσης Κούρκουλος, για ένα Σαββατοκύριακο στο βουνό! Στο Γαρδίκι Ομιλαίων.

ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Από τον Βάιο έλαβα το παρακάτω e-mail:

KOYΙΖ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Νομίζω ότι οι λεωφόροι του πνεύματος είχαν ως αφετηρία τα τεστ γνώσεων - δεξιοτήτων (προ εποχής Α.Σ.Ε.Π.!) της παιδικής μας ηλικίας.
Θυμήσου, για παράδειγμα:

Ερώτηση : Πες μου τέσσερα μονοσύλλαβα ζώα.
Απάντηση: Γμαρ, μπλαρ, μσκαρ, σκλι.

Μου έμενε, βέβαια, η απορία γιατί η λέξη "μονοσύλλαβη" ήταν και αυτή πολυσύλλαβη...


ΒΑΙΟΣ


Η αγωγή μου και η δημοκρατική μου συνείδηση μου επιβάλουν να το αναρτήσω. Όμως βλέπω ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για την βελτίωσή του! Ελπίζω και στη βοήθεια των συγγενών και φίλων. Και επειδή από τους συγγενείς έχω τσουροφλισθεί, προσβλέπω μόνο στους αγαπητούς φίλους μου Ανδρέα & Ανδρέα καθώς και εις τον Άγιο Γέροντα Σεραφείμ.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΪΟ

Ξεκινάω να γράφω σ' αυτό το blog όχι γιατί έχω να πώ κάτι σπουδαίο, αλλά για να βοήθήσω το Βάγιο στη βελτίωση του μορφωτικού του επιπέδου. Γιατι θέλω να του δείξω ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος! Ο κόσμος του πολιτισμού. Του αφιερώνω και το τραγουδάκι που όταν είμασταν μικρά μας το τραγουδούσε η γιαγιά μας η Κυριακούλα!